Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Η αγάπη βρίσκεται στον πυρήνα



«Τι εννοούσες τις προάλλες λέγοντας ότι δεν είχες ποτέ αγαπήσει, ούτε ποτέ αγαπηθεί; Αυτή σου η κουβέντα με τριβελίζει. Εγώ ξέρω ότι λίγες γυναίκες έχουν αγαπηθεί όσο εσύ.»

«Άκουσε, Λ., όλα εξαρτώνται από το τι ονομάζει κανείς αγάπη.»

¨Ώστε είναι θέμα ονομασίας;»

«Σωστή η ερώτησή σου. Δεν είναι θέμα ονομασίας.»

«Τότε τι είναι;» επέμεινε η Λ.

«Είναι θέμα επιπέδων,» είπε η Θ.

«Δεν σε καταλαβαίνω.»

«Εγώ φταίω. Αυτές οι καταστάσεις δεν περιγράφονται άμεσα, αλλά περιφραστικά.»

«Ούτε τώρα σε καταλαβαίνω. Εγώ περιμένω να μου διαλύσεις τις απορίες μου.»

«Εύκολο το χεις;» είπε η Θ. αναστενάζοντας. Σε λίγο συνέχισε. 

«Να, φαντάσου ένα φρούτο, με τον πυρήνα του, την ψίχα του και τη φλούδα του. Η φλούδα είναι ένα επίπεδο που θα το ‘λεγα επιφανειακό, η ψίχα άλλο επίπεδο, βαθύτερο και πιο εσωτερικό και ο πυρήνας το πιο βαθύ και πιο εσωτερικό επίπεδο που διαθέτει το φρούτο. Φαντάσου, τώρα, τη φλούδα να αγαπά ή να ερωτεύεται. Έπειτα, φαντάσου τον πυρήνα να κάνει το ίδιο. Έχεις την εντύπωση ότι όταν μεταφέρεται κανείς από τη φλούδα στο βάθος θα έχει την ίδια γεύση του έρωτα και της αγάπης;  Ποια αγάπη θα είναι πιο βαθειά, πιο ριζική, πιο συγκεντρωμένη;»

«Κάτι αρχίζω να βλέπω,» είπε η Λ. «Ε, ασφαλώς η πυρηνική αγάπη θα είναι η πιο βαθιά και η πιο συγκεντρωμένη, γιατί θα ξεκινάει από τη ρίζα και το κέντρο της ύπαρξης. Άσε που περιέχει κιόλας τον σπόρο της συνέχισης της ζωής, ενώ η φλούδα και η ψίχα δεν μπορούν να ανανεωθούν από τον ίδιο τον εαυτό τους. Δεν περιέχουν σπόρο.»

«Θαυμάσια. Κατάλαβες τώρα ή πρέπει να συνεχίσω;»

«Και κατάλαβα και θέλω να προχωρήσεις στις λεπτομέρειες,» δήλωσε η Λ.

«Όσο ζούσα, λοιπόν, στη φλούδα της ύπαρξής μου πίστευα ότι αγαπούσα και ότι με αγαπούσαν επειδή δεν γνώριζα άλλο είδος αγάπης. Τώρα, φαίνεται πως εξάντλησα ό,τι εμπειρίες είχε να προσφέρει η φλούδα και βρίσκομαι κάτω απ’αυτήν. Δεν τολμώ να πιστέψω ότι έχω αγγίξει τον πυρήνα. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι νιώθω ανέραστη και παρθενική, επειδή τώρα ξέρω ότι η αγάπη βρίσκεται στο βάθος και όχι στη φλούδα. Είχα μερικές νύξεις για το πώς είναι η αγάπη σ’εκείνο το πρωτογενές βάθος. Είναι το ίδιο με τη ζωή. Το πώς, όμως, νιώθει κανείς όταν η αγάπη για ένα ετερόφυλο ον αναβρύζει από κει, δεν το χω ζήσει. Άλλωστε, υπάρχει τόση επάρκεια όταν με πλημμυρίζει η ζωή από κείνο το βάθος, ώστε δε μου λείπει καθόλου η ερωτική σχέση με έναν ετερόφυλο.»


Ιερός Γάμος 4







Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Η ζωή μας, μια ταινία






Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μουράβιεφ, "Γνώση", που η Σοφία παραθέτει στον Ιερό Γάμο 3. 



«Η ζωή του ανθρώπου είναι μια ταινία. Είναι βέβαια δύσκολο το καρτεσιανό μας πνεύμα να δεχθεί την αντίληψη αυτή. Το τρισδιάστατο πνεύμα μας δεν προσαρμόζεται εύκολα σε ιδέες και γεγονότα που αγγίζουν το πεδίο του αιώνιου.

Όσο κι αν φαίνεται ακατανόητο, η ζωή μας είναι μια αληθινή ταινία επινοημένη σύμφωνα με ένα σενάριο η ταινία αυτή γυρίζει μόνιμα και ασταμάτητα, έτσι ώστε, τη στιγμή του θανάτου του, ο άνθρωπος ξαναγεννιέται και, πράγμα που φαίνεται παράλογο, γεννιέται στον ίδιο τόπο, την ίδια ημερομηνία που είχε γεννηθεί και από τους ίδιους γονείς και η ταινία ξαναρχίζει.»

(…)

«Τα ουσιαστικά δεδομένα της ταινίας ενός ατόμου μπορούν να περιγραφούν ως εξής. Το άτομο, σαν ήρωας του μυθιστορήματος της ζωής του, παρουσιάζεται οπωσδήποτε στην ταινία σαν πρωταγωνιστής. Μπορεί όμως να παίξει και δευτερεύοντα ρόλο στην ταινία ατόμων που στην προσωπική του ταινία κρατούν ρόλους βοηθητικούς. Έτσι, κάθε ταινία εμπλέκεται σε άλλες ταινίες όπου συναντώνται τα ίδια πρόσωπα, σε τελείως όμως διαφορετικές καταστάσεις.

Είναι γνωστό ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι ένας οργανισμός με πολλά τμήματα ή πλευρές! 987 για την ακρίβεια. Στην ιδανική περίπτωση, που πραγματοποιείται μόνο στα πολικά όντα, οι 987 πλευρές του άνδρα και της γυναίκας είναι απόλυτα πολικές: είναι ο σύζυγος και η σύζυγος, προορισμένοι να δημιουργήσουν, με την ένωσή τους ένα αληθινό ζευγάρι. Αλλά η διανομή (των ρόλων) περιλαμβάνει κι άλλα πρόσωπα που εισέρχονται στην ταινία για να παίξουν ρόλους οργανικά δεμένους με το ρόλο του ήρωα και να οδηγήσουν την ταινία στο τέλος της. Είναι οι φίλες-ψυχές, οι αδελφές – ψυχές, οι συνεργάτες – ψυχές, οι υπηρέτες – ψυχές κλπ. Οι προσωπικότητες όλων αυτών έχουν έναν αριθμό πλευρών όμοιων προς τις πλευρές της προσωπικότητας του ήρωα, αν είναι του ίδιου φύλου, και πολικών αν είναι του αντίθετου φύλου. Στην περίπτωση αδελφού και αδελφής, ο αριθμός των ταυτόσημων ή πολικών πλευρών φτάνει ως τα μισά ή ακόμη περισσότερο. 

Η έλλειψη ικανότητας διακρίσεως, ειλικρίνειας προς τον εαυτό μας, η έμφυτη επιθυμία να ανακαλύψουμε μια τέλεια αντήχηση στις δονήσεις της ψυχής μας και η συνεπακόλουθη ανυπομονησία, επαυξημένες από τη δράση του Γενικού Νόμου (βιολογικού), μας παρακινούν συχνά στη δημιουργία δεσμών που δεν μπορούν παρά να καταλήξουν σε καταστάσεις παράλογες. Αντί να αντισταθούμε στην πλάνη, να περιμένουμε και να αναζητούμε, καταλήγουμε σε ατελείς ενώσεις, πηγές βασάνων για το ζευγάρι και για τα παιδιά. Ακόμη, οι ενώσεις αυτές αλλοιώνουν το νόημα της ταινίας στο σύνολό της και φθείρουν την προσωπική ζωή όλων των ηθοποιών του δράματος. Τέλος, τα εσωτερικά αποτελέσματα που είχαν προβλεφτεί στην αρχική σύνθεση της ταινίας, κινδυνεύουν σοβαρά.

Η ζωή μας μοιάζει, τις περισσότερες φορές, με θεατρικό έργο που έχει συλληφθεί σωστά, στο οποίο όμως οι ρόλοι αναστατώνονται από κάποιο πρόσωπο που ζητά το παράλογο. Ο καθένας από εμάς είναι αυτό το κακοποιό και γελοίο πρόσωπο. Τα περισσότερα και τα βαρύτερα στην αποπληρωμή λάθη μας παρουσιάζονται στο θέμα του γάμου που γίνεται από υπολογισμό ή στο καθαρά ερωτικό θέμα όπου υπάρχει απόλυτη έλλειψη υπολογισμού (στάθμισης, κρίσης). Ακόμα και τα καλής πίστης άτομα δεν είναι απαλλαγμένα από τα σφάλματα. Το να πάρει κανείς έναν αδελφό ή μιαν αδελφή για σύζυγο, δημιουργεί, από την εσωτερική κυρίως άποψη, μια εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση που περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν γεννιούνται παιδιά από τις ενώσεις αυτές.


Η ζωή τότε παίρνει χαρακτήρα αιώνιας συνθηκολόγησης με τον εαυτό μας. Αυτή η κατάσταση επιφέρει οπωσδήποτε πλήγματα στην ηθική και ψυχική υγεία των «τυχαίων συζύγων»: αλλοίωση του διανοητικού κέντρου από την απάτη και το ψέμα. Αλλοίωση καρδιακή, αν το συγκινησιακό κέντρο είναι ευαίσθητο και ποθεί ακόμα την αλήθεια τέλος, σωματικές αρρώστιες σκοτεινής προέλευσης. Πάντως, μια τέτοια κατάσταση προκαλεί οπωσδήποτε συνεχή απώλεια λεπτών ενεργειών, πράγμα που, με τη σειρά του, επιταχύνει τα γηρατειά και οδηγεί σε πρόωρο θάνατο.»


Ιερός Γάμος 3