«Η Λ. την κοίταζε με μισάνοιχτα χείλη. Είχε χαζέψει. Σε λίγο όμως,
συνήλθε και είπε:
«Κατάλαβα, κατάλαβα.»
«Τι κατάλαβες;»
«Ότι οι άντρες που ερωτεύομαι δεν έχουν βρει καμιά πηγή ευτυχίας μέσα
τους. Είναι πάνω κάτω σαν εμένα, διψασμένοι για ευτυχία και νομίζουν ότι θα τη
βρουν σε μένα αλλά ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος. Ενώ εσύ, τράβηξες τον πόθο σου για ευτυχία μέχρι το ακραίο του σημείο
μέσα σου, ώσπου άγγιξε την εσωτερική σου πηγή της ευτυχίας. Τώρα διαθέτεις
εκείνο που οι άλλοι ακόμα το ζητούν έξω τους. Και όσοι σε ερωτεύονται, δίκαια
σε ερωτεύονται, αφού βρίσκουν σε εσένα εκείνο που δεν έχουν βρει μέσα τους.
Αυτό, όμως, δεν τους κάνει να εξαρτώνται από σένα;»
«Ναι, όπως όλοι οι ερωτευμένοι εξαρτώνται από το έτερό τους ήμισυ κι
ας μην είναι πηγή ευτυχίας. Με μια διαφορά. Ότι στη δική μου περίπτωση, κάνω τα
αδύνατα δυνατά να στρέψω τη φορά του
πόθου τους για ευτυχίας μέσα τους, στην περιοχή όπου βρίσκεται η δική τους
πηγή…»
«Αλλά τότε, τι γίνεται ο έρωτας; Αν βρουν μια πηγή ευτυχίας μέσα τους,
δεν θα έχουν πια ανάγκη τη δική σου και θα μείνεις ανέραστη…»
Η Θ. γέλασε.
«Άκουσε Λ. Εγώ δεν λέω έρωτα αυτό που λες εσύ, δηλαδή την ανάγκη.
Κανονικά δυο άνθρωποι μπορούν να αγαπηθούν πραγματικά όταν και οι δυο έχουν
βρει την πηγή της ευτυχίας μέσα τους. Τότε
ο έρωτας είναι υπόθεση πληρότητας, αφού είναι οι δυο πηγές που ερωτεύονται και
ενώνουν τα ύδατά τους.»
«Τι ωραία!» έκανε η Λ. με νοσταλγία στη φωνή.
«Ξέχασες, φαίνεται, τη σχετική συζήτησή μας, τότε που αναφέρθηκα στον
μαγνήτη και τα ρινίσματα.» της θύμισε η Θ.
«Α, α, ναι, δίκιο έχεις. Είναι το ίδιο πράγμα, με άλλα λόγια. Τότε μου
είχε φανεί δύσκολο το θέμα, μπερδεμένο. Ενώ τώρα είναι ξεκάθαρο. Θες να δεις
πόσο ξεκάθαρα το πιασα τώρα;»
«Να δω, γιατί όχι;» συμφώνησε η Θ.
«Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Υπάρχει η πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν
τον πόθο, αλλά δεν έχουν την Πηγή. Ερωτεύονται νομίζοντας ότι θα βρουν την πηγή
της Ευτυχίας, αλλά δεν βρίσκουν τίποτα. Έπειτα, υπάρχει το περίεργο φαινόμενο
μερικών ανθρώπων που βρίσκουν την πηγή μέσα τους. Τότε, εκείνοι που τους
ερωτεύονται βρίσκουν νερό και πίνουν απ’αυτούς. Και, απ’ ότι είπες, θα πρέπει να υπάρχει και ένα τρίτο είδος έρωτα,
πραγματικού, όταν δυο άνθρωποι με εσωτερική πηγή ευτυχίας ενώνουν τις πηγές
τους. Τότε είχες μιλήσει για δυο ήλιους που ενώνουν το φως τους. Τα πιασα
σωστά;»
«Μια χαρά.»
«Τότε, λοιπόν, είναι μάταιο να ζητώ την πηγή της ευτυχίας καλά και
σώνει στον έρωτα.»
«Καλά που το κατάλαβες.»
Ιερός Γάμος 5
Σημ: Σχετικά με τους «δυο ήλιους που ενώνουν το φως τους» διαβάστε την
παρακάτω ανάρτηση
