Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Το κολύμπι στην απεραντοσύνη του κόσμου







"Τι  απαλή, σιωπηλή, άπλετη ελευθερία κίνησης είν’αυτή! Σαν να κινούμαι στην απεραντοσύνη του κόσμου. Και υπάρχει τόσος χώρος για να απλωθώ, να κινηθώ, να παίξω! Οι άλλοι άνθρωποι, τα άστρα, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα δέντρα, οι τοίχοι επίσης κολυμπούν στην ίδια απεραντοσύνη του χώρου, σε κάποιαν απόσταση από μένα. Υπάρχει ελευθερία, απόσπαση κι όμως βρισκόμαστε όλοι και όλα στις ίδιες πλατιές εκτάσεις του ωκεανού, που περιέχει τα πάντα. Τι αβρή, διακριτική γαλήνη, Θεέ μου! Στην απεραντοσύνη της Σιγής, είναι χαρά μου να δ ι ν ω. Το δόσιμο είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, το δόσιμο από ατόφια χαρά, όχι από οίκτο ή καλοσύνη ή έγνοια. Συναντώ έναν ξένο, έναν άγνωστο, να κολυμπά κι αυτός στον ίδιο άπλετο χώρο, τον χαιρετώ από πηγαία χαρά κι αυτός ο χαιρετισμός είναι ένα δόσιμο. Ο άγνωστος είναι μοναχικός, το ίδιο κι εγώ, αλλά κολυμπάμε στην ίδια απολαυστική, φωτεινή απεραντοσύνη. Και είμαστε αδέλφια σε τούτο, στο ότι κολυμπάμε στο ίδιο στοιχείο που περικλείει τα πάντα. Εκείνο που έχει σημασία είναι η πηγαία χαρά που νιώθω με το να είμαι ικανή να κολυμπώ ελεύθερα και με εμπιστοσύνη σ’αυτό το στοιχείο και όχι η επαφή με τους άλλους κολυμβητές. Όταν συναντιούνται δυο μοναχικοί κολυμβητές, η χαρά τους δεν αναβρύζει από το γεγονός της συνάντησής τους, αλλά από το κοινό στοιχείο που τους περιέχει. Είναι ευδαιμονία να ζει κανείς έτσι, κολυμπώντας στις ατέρμονες και ελεύθερες εκτάσεις. Ώστε, λοιπόν, η επαφή δεν γίνεται ανάμεσα σε δυο πρόσωπα, αλλά τα δυο πρόσωπα μπορούν και έρχονται σε επαφή χάρη στο Τρίτο Στοιχείο του Ωκεανού που είναι κοινό μεταξύ τους."


Ιερος γαμος 5 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου