Το μυστικό στον έρωτα είναι η αραίωση

«Το μυστικό στον έρωτα είναι η αραίωση, όπως είχε διαπιστώσει η Θ. Και αραίωση δεν μπορεί να υπάρξει στην περιοχή της πυκνής ύλης, δηλαδή στον επιφανειακό εαυτό των ανθρώπων, που ελκύεται από το απτό και το συγκεκριμένο. Με τι ανυπομονησία όλοι οι άγνωστοι άντρες που είχαν ποθήσει μιαν ερωτική σχέση μαζί της, δεν  είχαν προσπαθήσει να αντικαταστήσουν το «άγνωστο» με το γνωστό! Θέλοντας να συλλάβουν το απλησίαστο όραμα, έκαναν ό,τι μπορούσαν να το φυλακίσουν μέσα σ’ένα όνομα, μια διεύθυνση, ένα επάγγελμα, μια κοινωνική τάξη. Να μάθουν συγκεκριμένα πράγματα για τη ζωή της, για το παρελθόν της. Νόμιζαν ότι έτσι την γνώριζαν. Κι όμως, τότε την έχαναν με τον πιο σίγουρο τρόπο επειδή έτσι έχαναν το όραμα, την οπτασία που είχε εξάψει τη φαντασία τους με ιδιότητες που δεν περιέχονται σ’ένα όνομα. Τι είναι άραγε το στοιχείο εκείνο της φαντασίας ή του ρομαντισμού που κάνει τους ανθρώπους, όση πείρα κι αν έχουν, να αποδίδουν ιδιότητες τελειότητας, αγνότητας, ανωτερότητας, άδολης αγάπης, τρυφερότητας, ακόμα και σοφίας σ’ένα άτομο του άλλου φύλου πριν καλά καλά το γνωρίσουν από κοντά; Αυτό το θέμα την είχε πολύ απασχολήσει.

Πριν ακόμα αρχίσει τις εσωτερικές αναδιφήσεις της, σκεπτόταν καμμιά φορά πως θα’θελε να είναι ο αγαπημένος της. Τότε, αναδυόταν από μέσα της ένα έτοιμο πρότυπο, που δεν ήταν προϊόν σκέψης. Ο αγαπημένος της θα πρεπε να συγκεντρώνει ευθύτητα, βαθύνοια, σθένος, στοργή, τρυφερότητα, αφοσίωση στην αγάπη του, ευαισθησία στη δυστυχία των άλλων, θάρρος στις ευθύνες, μεγαλοψυχία, αίσθημα δικαιοσύνης, γενναιοδωρία της καρδιάς, αγάπη για το τέλειο και το απόλυτο, τάσεις ανάτασης, έφεση για τον άϋλο κόσμο. Δεν θα έπρεπε να κατεβάζει την ερωτική σχέση στη λάσπη της γης, αλλά να την ανεβάζει στους ουρανούς της έκστασης. Ακόμα κι ο τρόπος που θα’κανε έρωτα, θα έπρεπε να προκαλεί ψυχική ανάταση, να ανεβάζει ψηλά τους δυο αγαπημένους.

Τόσο βαθιές ήταν οι ρίζες αυτού του προτύπου ώστε είχε καταντήσει ένας τυραννικός γνώμονας, που δεν την άφηνε να δεσμευτεί οριστικά με κανέναν άντρα αν δεν συγκέντρωνε τα παραπάνω στοιχεία. Η ζωή, ωστόσο, τη δίδαξε ότι αυτά τα προσόντα είναι σπάνια κι ακόμα πιο σπάνια η συγκέντρωσή τους σ’ένα και μόνο πρόσωπο. Αργότερα, διαπίστωσε ότι δεν ήταν προϊόντα της επιφάνειας, αλλά του βάθους. Κι όταν άρχισε να ζει στο δικό της βάθος και να ανακαλύπτει έναν εαυτό που δεν είχε σχέση με τον επιφανειακό, γήϊνο εαυτό της, το αίτημά της για τις παραπάνω ιδιότητες σ’έναν άντρα έγινε ακόμα πιο επιτακτικό. Από κει και πέρα είχε σαν γνώμονα την έλξη των αντρών γι αυτήν. 

Πολλοί, βέβαια, ελκύονταν από το σώμα της. Αυτού του είδους η έλξη ήταν καθαρά σεξουαλική. Ευτυχώς, όμως, γι αυτήν, έμαθε γρήγορα να διακρίνει τους άντρες από τον τρόπο που τη δονούσαν. Αν ένιωθαν σεξουαλική έλξη γι αυτήν, η Θ. δεν ένιωθε καμιά δόνηση. Αν ένιωθαν συναισθηματική έλξη, άρχιζε να νιώθει κάποια δονηση. Αλλά αν την άγγιζαν στη βαθύτερη ουσία του είναι της, η δόνηση ήταν σχεδόν σεισμική και η αίσθηση της ένωσης, συγχώνευσης ή ταύτισης, απόλυτη. Τότε, άρχιζε να νιώθει μέσα της τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις λανθάνουσες δυνατότητες του συντρόφου της, επειδή το Ένα και το Δύο είχαν συνενωθεί στο Τρίτο Στοιχείο, που καταλύει τη χωριστικότητα. Και πόσο διαφορετική ήταν η σωματική ένωση μέσα στο Τρίτο Στοιχείο! Δεν εξυπηρετούσε καμιά βιολογική σκοπιμότητα τεκνογονίας, ούτε καμιά ηδονιστική, σωματική επιδίωξη. Αυτά ήταν περιττά μέσα στην ευδαιμονία της πληρότητας.»

Ιερος  Γαμος 1